حلقه ازدواج نمادی از عشق و تعهد است که قدمتی چند هزار ساله دارد. این سنت از دوران باستان آغاز شده و در تمدن‌های مختلف به شکل‌های گوناگون وجود داشته است. در ایران باستان، حلقه ازدواج به زمان سلسله هخامنشیان برمی‌گردد و به عنوان نماد وفاداری میان زوجین استفاده می‌شده است.
شکل دایره‌ای حلقه، نمادی از ابدیت و جاودانگی است و بیانگر عشقی است که پایانی ندارد.
در مصر باستان، حلقه‌ها از جنس نی یا چرم ساخته می‌شدند و به عنوان نشانه‌ای از عشق و وفاداری استفاده می‌شد.
در طول تاریخ، جنس و طراحی حلقه‌ها تغییرات زیادی داشته است؛ از حلقه‌های آهنی ساده در روم باستان تا حلقه‌های طلایی و الماس در دوران مدرن
